کارمزد یا فی تراکنش چیست و چرا شبکه های بلاک چینی این هزینه را دریافت می‌کنند؟
تفاوت اصلی بین پرداخت هزینه یک محصول و یک خدمات این است که شما برای محصولات فقط یک بار پول پرداخت می‌کنید در حالی که خدمات مستلزم پرداخت‌های دوره‌ای هستند. خواه این خدمات اشتراک، صورت‌حساب ماهانه یا کارمزد باشند، همه به پرداخت‌های مکرر نیاز دارند. فی تراکنش یا کارمزد تراکنش ارزهای دیجیتال مبلغی است که در واقع شما برای استفاده از خدمات یک شبکه بلاک چینی که عمدتا انجام معاملات رمز ارزی است پرداخت می‌کنید.
در یک سطح اساسی، شبکه های بلاک چین چیزی بیش از خدمات نیستند. آنها فرصت انتقال پول را به روشی امن، ناشناس و غیرمتمرکز فراهم می‌کنند. غیرمتمرکز بودن، به این معنی است که هیچ کس واقعاً آنها را کنترل نمی‌کند، بنابراین بلاک چین ها باید به طریقی پشتیبانی شوند که یکی از این راه‌ها دریافت هزینه خدمات در ازای فی تراکنش است.
یک شبکه مانند بلاک چین بیت کوین یک جعبه جادویی در اینترنت نیست که به تنهایی پول را بگیرد و سپس توزیع کند. بلاک چین ها صرفاً زیرساختی هستند که به کاربران امکان می‌دهند چنین اقداماتی را تسهیل کنند.
اما چه کسی این جاده را حفظ می‌کند؟ این سوالی است که به ما کمک می‌کند تا پاسخ دهیم کارمزد تراکنش ارز دیجیتال چیست و چرا دریافت آن ضروری است.
فی تراکنش یا کارمزد تراکنش ارز دیجیتال چیست؟
فی تراکنش کارمزدهایی هستند که هنگام صدور یک تراکنش بلاک چین یا ارسال یک پرداخت با ارز رمزنگاری شده پرداخت می‌کنیم. هر اقدامی که شامل نوعی از انتقال ثروت باشد، مستلزم پرداخت مبلغی به عنوان کارمزد است. به عنوان مثال می‌توان به واریز، برداشت و ارسال ارزهای دیجیتال اشاره کرد.
کارمزدهای بلاک چین معمولاً در مقایسه با کارمزدهای دریافت شده توسط خدمات مالی سنتی مانند بانک ها بسیار کمتر است. با این حال، آنها مستعد افزایش چندین برابر اندازه متوسط هزینه تراکنش‌های خود در صورت ازدحام شبکه هستند.
ازدحام شبکه زمانی رخ می‌دهد که سطح تقاضا برای تراکنش ها از سطح توان شبکه موجود بیشتر باشد. اگر موجی از کاربران جدید کریپتو به بازار بپیوندند یا شاهد افزایش پذیرش ارزهای دیجیتال باشیم و تغییر قابل توجهی در ماینرها ایجاد نشود، بلاک چین‌ها دچار تراکم خواهند شد و کارمزدها افزایش می‌یابد.
در چند سال گذشته، هزینه ها در شبکه بیت کوین به طور متوسط بین یک تا شش دلار بوده است. در طول بازار صعودی جاری، کارمزدها تا 62 دلار بالا رفت، اما در بیشتر مواقع به طور میانگین بین 12 تا 20 دلار بوده است.
چرا شبکه های بلاک چینی فی تراکنش دریافت می‌کنند؟
بلاک چین ها غیرمتمرکز هستند و هیچ کس واقعاً مالک آنها نیست، بنابراین پول ما به کجا می‌رود و چرا؟ پاسخ ساده تر از آن چیزی است که فکر می کنید.
مشوق مالی برای ماینرها
اولین هدف از دریافت کارمزد تراکنش ها، تشویق مالی ماینرها برای تایید تراکنش‌های شبکه است. بدون کارمزد، ماینرها باید «کار» خود را به صورت رایگان انجام دهند، یا در وهله اول هیچ تأییدیه ای صادر نمی‌کنند. طبیعی است که گزینه دوم بسیار محتمل است.
اکثر بلاک چین ها از مدل اجماع اثبات کار استفاده می‌کنند که به قدرت محاسباتی رقابتی و برق زیادی نیاز دارد. از آنجایی که وقتی مزارع ماینینگ هزاران وات مصرف می‌کنند، قبض های برق ممکن است بالا برود، شبکه باید به کاربرانی که تراکنش‌ها را تایید می‌کنند، پاداش دهد. بنابراین، هزینه‌هایی که ما پرداخت می‌کنیم به سمت تأیید کنندگان معاملات یا ماینرها می‌رود.
تامین امنیت شبکه با فی تراکنش
امنیت دومین هدف دریافت کارمزد تراکنش است. بدون کارمزد کاربران مخرب می‌توانند شبکه‌های بلاک چینی را با تراکنش‌های بی‌ارزش اسپم کنند و در نتیجه از عملکرد عادی آنها جلوگیری کنند. هر پروژه رقیب یا گروه ذینفع در صورت فرصت برای انجام این کار تشویق می‌شود. با دریافت هزینه، بلاک چین ها از حملات جلوگیری می‌کنند.
بنابراین، اگر در وهله اول برای کارکرد بلاک‌چین‌ها، هزینه‌هایی بین تأییدکننده‌ها توزیع شود، دلیل دیگر اجرای آنها حفظ سلامت شبکه‌های غیرمتمرکز است.
کارمزد تراکنش های بلاک چین در شبکه‌های مختلف
کارمزدها در انواع شبکه‌های بلاکچینی به یک شکل عمل نمی‌کنند و در همه بلاک چین ها یکسان محاسبه نمی‌شوند. برای مثال، اکوسیستم قراردادهای هوشمند پیشرو اتریوم، هزینه‌های خود را «گس» نامید. با این وجود، اکثر پروژه‌ها از همان ساختار کارمزدی استفاده می‌کنند که توسط بیت کوین تعیین شده است.
کارمزد تراکنش های بیت کوین
همانطور که قبلا ذکر شد، بیت کوین بر اساس مکانیزم Proof of Work کار می‌کند، به این معنی که هزینه های تراکنش برای موارد زیر مورد نیاز است:
- حمایت مالی ماینرها
- جلوگیری از حملات اسپم
توجه به این نکته ضروری است که تراکنش های مختلف کارمزد متفاوتی دارند. تراکنش هایی با کارمزد بالاتر پاداش بهتری دارند، بنابراین توسط ماینرها در اولویت قرار می‌گیرند. برعکس، تراکنش‌های با فی تراکنش ضعیف در آخر باقی می‌مانند یا حتی در برخی موارد نادیده گرفته می‌شوند.
یک تراکنش به ارزش 1000 دلار در مقایسه با یک تراکنش به ارزش 1 دلار از نظر اندازه بزرگتر است. اگر باب یک تراکنش 900 بایتی ارسال کند و هزینه متوسط آن 120 ساتوشی در هر بایت باشد، باید 108000 ساتوشی بپردازد.
توجه داشته باشید که بلاک های تراکنش دارای محدودیت اندازه بلاک 1 مگابایتی هستند، به این معنی که آنها فقط می‌توانند این حجم از تراکنش را شامل شوند. اگر بیت کوین با تراکم شبکه مواجه شود، احتمالاً در نتیجه افزایش تقاضای بازار، کارمزد تراکنش ها افزایش می‌یابد.
تغییر اندازه بلاک اولین ایده‌ای بود که توسعه دهندگان بلاک چین به آن فکر کردند، اما پس از اینکه جامعه نتوانست به یک اجماع برسد (که در نهایت منجر به هارد فورک هایی مانند بیت کوین کش و بیت کوین اس وی شد) به زودی از بین رفت. ویژگی مقیاس پذیری موجود برای بیت کوین، شبکه لایتنینگ است که در بین ماینرها و کاربران محبوبیت دارد.
سخن پایانی
کارمزد تراکنش بدون دلیل پرداخت نمی‌شود، آنها یک ویژگی اصلی شبکه های بلاک چین را نشان می‌دهند. همانطور که آموختیم اگر هزینه‌ها نبود، پلتفرم‌های غیرمتمرکز اصلاً کار نمی‌کردند. تنها مشکل کارمزدها این است که در هنگام ازدحام شبکه به مقادیر نامعقولی می‌رسند. برای از بین بردن این موضوع، ابتدا باید مقیاس پذیری را حل کنیم و اگر بخواهیم حقیقت را بگوییم، در سطوح فعلی تقاضا، فاصله زیادی با مقیاس گذاری داریم. برای بیت کوین، راه حل اصلی شبکه لایتنینگ است و برای اتریوم، تغییر به مکانیسم اجماع اثبات سهام است.
