شبکه لایتنینگ چیست؟ آشنایی با لایتنینگ بیت کوین

شبکه لایتنینگ (Lightning) یک فناوری لایه 2 است که با هدف تراکنش‌های سریع و بدون کارمزد در بیت کوین ایجاد شده است. تراکنش‌های انجام‌شده در شبکه‌ لایتنینگ نسبت به تراکنش‌هایی که مستقیماً روی بلاک چین بیت‌کوین انجام می‌شوند، سریع‌تر، کم‌هزینه‌تر و با سهولت بیشتری تأیید می‌شوند.

شبکه لایتنینگ با دور کردن تراکنش‌ها از بلاک چین اصلی و خارج کردن آن‌ها از زنجیره، برای کاهش تراکم بلاک‌چین بیت کوین و کاهش هزینه‌های تراکنش طراحی شد. شبکه لایتنینگ همچنین می‌تواند برای انجام انواع دیگر تراکنش‌های خارج از زنجیره که شامل مبادلات بین ارزهای دیجیتال است، استفاده شود.

آشنایی با شبکه لایتنینگ

شبکه لایتنینگ برای اولین بار توسط جوزف پون و تادئوس درایجا در سال 2015 پیشنهاد شد و از آن زمان در حال توسعه بوده است. مشکلی که شبکه Lightning برای حل آن ابداع شد، کند بودن زمان تراکنش و توان عملیاتی بلاک چین بیت کوین است.

بیت کوین اگر بخواهد به پتانسیل خود برای تبدیل شدن به یک رسانه برای تراکنش های روزانه دست یابد، باید به ده ها یا صدها هزار تراکنش در ثانیه برسد، یعنی درست مشابه کارت‌های اعتباری یا شبکه‌های پرداخت الکترونیکی. با توجه به ماهیت فناوری غیرمتمرکز آن که نیازمند اجماع همه گره‌های درون شبکه‌اش است، بیت‌کوین در وضعیت فعلی خود دارای مشکلاتی برای این هدف است.

به عنوان مثال، اگر تعداد کاربران در شبکه بیت کوین چند برابر شود، تأیید و ذخیره تراکنش ها گران‌تر و وقت گیر می‌شود. افزایش تعداد تراکنش‌ها همچنین مستلزم بهبودی قدرت پردازش رایانه‌هایی است که برای اجرای تراکنش‌های مربوط به بیت کوین یا استخراج بیت کوین مورد نیاز هستند. علاوه بر این، انرژی لازم برای محاسبه این اطلاعات بسیار زیاد است و استفاده از بیتکوین برای تراکنش‌های روزانه بسیار گران است.

شبکه Lightning پیشنهاد داد تا با ایجاد لایه دوم روی بلاک چین اصلی بیت کوین، مشکل مقیاس پذیری بلاکچین بیت کوین را حل کند. لایه دوم شامل چندین کانال پرداخت بین طرفین یا کاربران بیت کوین است. کانال شبکه لایتنینگ مکانیزم تراکنش بین دو طرف است. با استفاده از کانال ها طرفین می‌توانند پول را ارسال یا دریافت کنند.

این تراکنش‌ها در مقایسه با تراکنش‌های استانداردی که روی بلاک چین بیت‌ کوین انجام می‌شوند، متفاوت پردازش می‌شوند. آنها تنها زمانی در بلاک چین اصلی به روز می‌شوند که دو طرف یک کانال را باز و بسته کنند.

بین این دو عمل، طرفین می‌توانند بدون اطلاع رسانی به بلاک چین اصلی در مورد فعالیت های خود، به تعداد بی نهایت بار، وجوه را بین خودشان جابجا کنند. این رویکرد به طور چشمگیری سرعت یک تراکنش را افزایش می‌دهد زیرا لازم نیست همه تراکنش ها توسط همه نودهای یک بلاک چین تأیید شوند. کانال‌های پرداخت فردی بین طرف‌های مختلف ترکیب می‌شوند و شبکه‌ای از گره‌های لایتنینگ را تشکیل می‌دهند که می‌توانند تراکنش‌ها را بین خودشان هدایت کنند.

تاریخچه شبکه لایتنینگ

شبکه لایتنینگ در سال 2015 توسط دو محقق، تادئوس درایجا (Dryja) و جوزف پون (Poon)، در مقاله‌ای با عنوان «شبکه لایتنینگ بیت کوین» پیشنهاد شد. نوشته‌های آن‌ها بر اساس بحث‌های قبلی درباره کانال‌های پرداخت ساخته شده توسط ساتوشی ناکاموتو، خالق ناشناس بیت‌کوین بود. ناکاموتو کانال های پرداخت را برای توسعه دهنده همکار مایک هرن، که مکالماتش را در سال 2013 منتشر کرد، توضیح داد.

چکیده مقاله یک پروتکل خارج از زنجیره متشکل از کانال های پرداخت را توصیف می‌کند. در کانال‌های پرداخت، دو طرف می‌توانند دارایی دیجیتال خود را بدون درگیر شدن در شلوغی شبکه اصلی انتقال دهند، زیرا کانال ها خارج از زنجیره هستند. کانال های خارج از زنجیره برای حل مشکل مقیاس پذیری بیت کوین طراحی شده‌اند. درایجا و پون سپس توضیح دادند که ویزا در تعطیلات سال 2013 به 47000 TPS یا تراکنش در ثانیه رسید. برای اینکه بیت کوین به TPS ویزا نزدیک شود، باید هشت گیگابایت تراکنش در هر بلوک را مدیریت کند که به هیچ وجه به توانایی های بلاک چین فعلی نزدیک نیست. در ابتدا بیت کوین تنها می‌توانست هفت تراکنش را در ثانیه انجام دهد، با فرض اینکه هر تراکنش حدود 300 بایت باشد. بعلاوه بلاک‌های بیت‌کوین در آن زمان دارای محدودیت تراکنش یک مگابایتی بودند، بنابراین مطمئناً جایی برای 47000 تراکنش بیت‌کوین وجود نداشت که در یک بلوک قرار گیرند. کانال‌های پرداخت خارج از زنجیره شبکه لایتنینگ برای رفع کمبود مقیاس‌پذیری بیت‌کوین ایجاد شده‌اند، زیرا این کانال‌ها امکان انجام تراکنش‌های مختلف و کوچک‌تر را بدون ازدحام شبکه فراهم می‌کنند.

در سال 2016، درایجا و پون به همراه چند فرد دیگر Lightning Labs را تأسیس کردند، شرکتی که به توسعه شبکه لایتنینگ اختصاص داشت. علیرغم تغییرات مختلف اعضای تیم در طول زمان، لایتنینگ لبز تلاش کرد تا این پروتکل را با شبکه اصلی بیت کوین سازگار کند. در سال 2018، لایتنینگ لبز سرانجام نسخه بتای شبکه Lightning خود را در شبکه اصلی بیت کوین راه اندازی کرد.

شبکه لایتنینگ چگونه کار می‌کند؟

Lightning با دور زدن بلاک چین اصلی بیت کوین، تراکنش‌ها را سریع‌تر و هزینه آن‌ها را کم می‌کند. در سطح فنی‌تر، شبکه لایتنینگ از قراردادهای هوشمند و اسکریپت‌های چند امضایی برای پیاده سازی اهداف خود استفاده می‌کند. یک تراکنش اولیه که تراکنش تامین مالی نامیده می‌شود، زمانی ایجاد می‌شود که یک یا هر دو طرف یک کانال را تامین مالی کنند. 

برای شروع معامله در لایتنینگ کاربر باید مقداری بیت کوین را در یک کانال پرداخت کند و قفل کند. سپس تا وقتی که کانال بسته می‌شود، می‌توان بیت کوین‌ها را به‌صورت برون‌زنجیره‌ای در شبکه لایتنینگ خرج کرد. زمانی که دو کاربر بخواهند معاملات خود را پایان دهند، با بستن کانال تراکنشی را به بلاک چین ارسال می‌کنند و آخرین وضعیت موجودی هر یک در بلاک چین ثبت می‌شود.

سخن پایانی

پذیرش شبکه لایتنینگ در حال افزایش است. در حال حاضر بیش از 110 میلیون دلار بیت کوین وجود دارد که در شبکه لایتنینگ قفل شده است. همچنین شایان ذکر است که توسعه لایتنینگ به عنوان راه حل لایه دو در پروژه های مختلف گسترش یافته است. صرافی‌های ارزهای دیجیتال نیز شروع به پشتیبانی از این پروتکل کرده‌اند و شبکه لایتنینگ را تا حد امکان در اختیار بسیاری از معامله‌گران قرار می‌دهند.