تفاوت معاملات آپشن و معاملات فیوچرز ارزهای دیجیتال چیست؟ 

معاملات آپشن و معاملات فیوچرز ابزارهای فوق العاده مفیدی برای معامله گران ارزهای دیجیتال هستند؛ اما این دو در واقع چگونه کار می‌کنند؟ و چه تفاوتی بین آنها وجود دارد؟

معاملات آپشن و فیوچرز راهکارهای مالی هستند که معامله گران از آنها برای ایجاد سود یا محافظت از سرمایه گذاری خود در برابر نوسانات بازار استفاده می‌کنند. هر دو روش معاملاتی در واقع یک مزیت محسوب می‌شوند، زیرا می‌توانید از نوسانات قیمت در بازارهای کریپتو بدون خرید هیچ ارز دیجیتالی سود ببرید.

تفاوت معاملات آپشن و معاملات فیوچرز

معاملات آپشن یا Crypto Options به شما این امکان را می‌دهند که قبل از یک تاریخ معین، یک ارز دیجیتال را با قیمت از پیش توافق شده بخرید یا بفروشید. در ازای این تضمین، هنگام خرید قرارداد باید حق بیمه پرداخت کنید. از سوی دیگر، قراردادهای آتی یا Crypto Futures، شما را ملزم به خرید یا فروش یک ارز دیجیتال با قیمت توافقی در زمان پایان قرارداد می‌کنند. بین معاملات آپشن و معاملات فیوچرز، روش Options نسبتاً کم‌ریسکتر تلقی می‌شود، زیرا همانطور که از نام آن پیداست، فقط «گزینه» خرید یا فروش دارید و نه تعهد.

آشنایی با  معاملات آپشن و معاملات فیوچرز

 معاملات آپشن و معاملات فیوچرز راهی مفید برای معامله‌گران فراهم می‌کنند تا از دارایی خود در برابر نوسانات بالاتر از میانگین موجود در بازارهای ارزهای دیجیتال محافظت کنند. معاملات آپشن و معاملات فیوچرز تا حدودی شبیه به هم هستند، اما اگر قصد استفاده از هر یک از آنها را دارید، مهم است که دقیقاً بدانید چه زمانی باید از هر یک استفاده کنید.

معاملات آپشن یا Crypto Options چیست؟

معامله Options قراردادهای مشتقه ای هستند که به خریدار این حق را می‌دهند که قبل از تاریخ انقضای توافق شده، دارایی را به قیمت تعیین شده بخرد یا بفروشد. وقتی یک Option را برای یک ارز دیجیتال می‌خرید یا می فروشید، مالک خود رمز ارز نیستید. به این ترتیب، معاملات آپشن به شما این امکان را می‌دهند که تقریباً در فرآِیند کسب سود هر ارز دیجیتالی بدون خرید واقعی آن قرار بگیرید.

بسته به اینکه معتقدید ارزش دارایی افزایش یا کاهش پیدا می‌کند می‌توانید معامله آپشن call یا put را انتخاب کنید. معامله آپشن call به شما این امکان را می‌دهد تا قبل از انقضای قرارداد، دارایی پایه را با قیمت معینی خریداری کنید. این نوع معاملات آپشن زمانی سودآور هستند که بازار رشد کند، اما از شما در برابر نوسانات محافظت نمی‌کنند. از طرف دیگر، گزینه‌های put به شما اجازه می‌دهند تا زمانی که قرارداد پایان می‌یابد، دارایی را به قیمت توافقی بفروشید.

مثالی از معامله آپشن

بیایید تصور کنیم که یک معامله call option را برای اتریوم با قیمت 3000 دلار انتخاب می‌کنید که در 90 روز منقضی می‌شود، با حق بیمه 300 دلاری. این معامله به شما امکان می‌دهد تا در 90 روز آینده اتریوم را با قیمت 3000 دلار خریداری کنید. اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش یابد، می‌توانید قرارداد را اجرا کنید و سود 1000 دلاری خود را منهای حق بیمه 300 دلاری بگیرید.

اگر قیمت اتریوم به کمتر از 3000 دلار کاهش یابد، پرداخت حق بیمه 300 دلاری خود را از دست خواهید داد، اما نیازی به خرید اتریوم کمتر از ارزش واقعی آن ندارید، بنابراین حداکثر ضرر شما حق بیمه ای است که پرداخت کرده اید، یعنی 300 دلار.

درعوض، فرض کنید یک معامله put option اتریوم 90 روزه همچنین با قیمت 3000 دلار با حق بیمه 300 دلاری را خریداری کرده‌اید. در این صورت، می‌توانید اتریوم را در نود روز آینده به قیمت 3000 دلار بفروشید.

اگر قیمت اتریوم به 4000 دلار افزایش یابد، از آپشن خود استفاده نمی‌کنید، زیرا انجام این کار 1000 دلار ضرر خواهد داشت. در عوض، شما فقط اجازه می‌دهید این معامله آپشن منقضی شود و حق بیمه 300 دلاری را از دست بدهید.

معاملات آتی کریپتو چیست؟

قراردادهای آتی به شما این امکان را می‌دهند که یک دارایی خاص را در تاریخ بعدی با قیمت از پیش تعیین شده بخرید یا بفروشید. آنها برای هموار کردن نوسانات قیمت در بازارهای مواد غذایی و کشاورزی با اجازه دادن به کشاورزان برای خرید محصولات یا بذر از قبل با قیمت توافقی اختراع شدند.

مشابه قراردادهای اختیار معامله که ما به آنها نگاه کردیم، قراردادهای آتی به یک دارایی زیربنایی مانند کالاها، سهام یا ارزهای دیجیتال مرتبط هستند. Crypto Future همچنین مانند معاملات آپشن به شما اجازه می‌دهند بدون خرید واقعی یک ارز دیجیتال از آن کسب سود کنید.

تفاوت بین خرید و فروش فیوچرز چیست؟

وقتی قرارداد آتی را می‌فروشید، موظف هستید دارایی را به قیمت توافقی در تاریخ معینی بفروشید. بنابراین وقتی بازار افت می‌کند، هر کسی که معامله فیوچرز شما را خریده است، قانوناً موظف است هر زمان که قرارداد منقضی شود، دارایی را از شما بخرد.

هر زمان که یک قرارداد آتی خریداری می‌کنید، قیمت را از قبل قفل می‌کنید. این کار به شما این امکان را می‌دهد که در صورت رشد بازار سود کنید، زیرا دارایی پایه را با قیمتی کمتر از ارزش آن می‌خرید و سپس آن را برای سود به فروش می‌رسانید.

همچنین، هنگام خرید قرارداد آتی، لازم نیست کل ارزش قرارداد را به اشتراک بگذارید. در عوض می‌توانید درصدی از ارزش مورد نیاز برای اجرای قرارداد را نگه دارید که به آن معامله در مارجین می‌گویند.

با این حال، اگر ارزش دارایی‌ای که قرارداد آتی شما بر آن استوار است کاهش یابد، صرافی که قرارداد خود را از آن خریداری کرده‌اید، ممکن است چیزی را که مارجین کال (margin call) نامیده می‌شود صادر کند. اگر یک margin call دریافت کردید، باید پول بیشتری را به عنوان وثیقه ارسال کنید.

همانطور که می‌بینید، با الزام شما به خرید یا فروش یک دارایی، معاملات آتی ذاتا ریسک بیشتری نسبت به اختیار معامله دارند. اما نکته مثبت این است که برای صدور قرارداد آتی نیازی به پرداخت حق بیمه یا کارمزد از قبل ندارید، بنابراین می‌توانید بدون پرداخت هیچ پولی به سود خود برسید.

مثالی از معاملات فیوچرز

بیایید تصور کنیم بیت کوین 30000 دلار است و شما می‌خواهید یک قرارداد آتی بخرید تا از رشد قیمت مورد انتظار سود ببرید. اگر فکر می‌کنید قیمت بیت‌کوین افزایش می‌یابد، می‌توانید قرارداد آتی را با قیمت 30000 دلار بخرید که شما را ملزم به خرید بیت‌کوین با قیمت 30000 دلار می‌کند.

بنابراین اگر قیمت بیت کوین در زمان پایان قرارداد به 35000 دلار افزایش یافت، می‌توانید یک بیت کوین را به قیمت 30000 دلار بخرید و بلافاصله آن را به قیمت 35000 دلار بفروشید و 5000 دلار سود کنید.

حالا بیایید تصور کنیم که شما صاحب یک بیت کوین هستید، اما معتقدید قیمت آن ممکن است کاهش می‌یابد. در این صورت، شما می‌توانید بیتکوین آتی را با قیمت 30000 دلار بفروشید، که خریدار آن را ملزم می‌کند هر زمان قرارداد منقضی شد، 30،000 دلار برای یک بیت کوین به شما بپردازد. بنابراین اگر قیمت بیتکوین مثلاً تا 20000 دلار کاهش یافت، خود را از ضرر 10000 دلاری نجات دادید. با این حال، اگر قیمت به 40000 دلار افزایش یابد، باید بیت کوین خود را 10000 دلار کمتر از ارزش آن بفروشید.